با طالبان تمام کشورهای جهان باهاش  در دوحه دیل کردند و تفاهم نامه امضا کردند 

ازجمله کشور امریکا در زمان ترامپ که شخص پمپئو با طالبان چندین 

جلسه ملاقات داشتند .ایران هم ان زمان با طالبان در تهران ملاقاتی داشتند که اقای 

ظریف ریاست ان را بر عهده داشتند .

سایر کشورها هم با امارت اسلامی طالبان رابطه داشتند و حتی  در اولین فرصت به رسمیت 

شناختند مثل چین ،روسیه ،عربستان سعودی ،قطر ،امارات ،و کسور های اروپایی .

بعد از تشکیل و اعلام دولت طالبان تنها نقطه ای که با طالبان قرارداد نبست و اعلام مخالفت 

کرد  مگر اینکه به شروط دره پنجشیر و احمد مسعود متعهد باشند .

طالبان به احمد مسعود حتی پست وزارت دفاع دادند اما او رد کرد و به مخالفت خود ادامه داد .

حال ،دولت جمهوری اسلامی از یکسو با طالبان بستند و مطالبات خود را بر طالبان القاء کرند و تاکنون طالبان پایبند بودند ،از سوی دیگر هم دره پنجشیر و مقاومت ملی افغانستان است که 

ساز مخالفت می زند ..

هرچند که ایران چندین سال حامی و پشتیبان مقاومت افغانستان بود و حمایت های تسلیحاتی 

به احمد شاه مسعود می کردند و احمد شاه مسعود با ایران و به ویژه حاج قاسم سلیمانی رابطه 

تنگاتنگ داشتند .و احمد شاه مسعود تمام خواسته ها و نیازهای نظامی و غیر نظامی خودش را 

از دولت ایران مطالبه می کرد و بر علیه طالبان و شوروی ها می جنگید .

اما گویا احمد مسعود به صراحت و شفافیت پدرش نیست و مشخص نیست که ایا با ایران هست یا نه ؟ ایا واقعا می خواهد که دولت جمهوری اسلامی ایران به او و یارانش کمک رسانی کند یا خیر ؟ 

سخن به دازا کشید شد .علی ای حال ایران باید ناظر فعال باشد و به گونه ای در مرزهای شرقی با افغانستان بازی کند  که منافع ملی ایران تامین و تضمین شود و ایضا به امنیت ملی ایران هم 

ضربه ای ویا خدشه ای وارد نشود .           به امید دیدار .  بهترینها رو برای مردم ایران ارزو دارم 

 "السلام
علی الحسین و علی علی ابن الحسین و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین                                                      










القتل اولی من رکوب العار           والعار اولی من دخول النار

                                               مثلی لایبایع
مثله :مثل من شایسته نیست با یزید بیعت کنم "

1-زمانی که
یزید ابن معاویه رسما به خلافت رسید تنها مانع و رادعی که بر سر راه او بود مساله
بیعت با سه تن بود یکی وجود امام حسین ودومی وجود عبدالله ابن زبیر و سومی عبدالله
ابن عمر (یک شخصیت منفور و بی ثبات تاریخ بود)لذا یزید طی نامه ی به استاندارد
مدینه ولید بن عتبه بیعت گیری از این سه نفر را عنوان ساخته و تاکید کرد ولو با
خشم و خشونت این عمل بیعت را انجام دهد.

با رسیدن
نامه یزید, ابن زبیر که به هراس افتاد و از مدینه گریخت,  امام حسین (ع)به اتفاق اعوان و انصارش به مجلس
ولید ابن عتبه رفتند امام تنهایی به مجلس رفتند و بقیه پشت درب مجلس منتظر فرمان
شدند.

امام در آن
مجلس نهانی با یزید بیعت نکرد و فرمودند که این بیعت بایستی به مثل بقیه ی بیعت
مردم مدینه در ملا عام انجام شود ولید هم چندان اصراری نورزید .

منقول است
در همان شب بیعت گیری امام حسین(ع)مروان ابن حکم امام را مخاطب ساخته و از او
خواست که به پیشنهاد او فکر کند و عمل کند ,مروان حکم مزدور امام را نصیحت کرد که اگر بیعت نکند
یزید او را خواهد کشت واین بیعت به صلاح و خیر او و خاندانش است امام حسین (ع)جمله
ی را فرمودند که برای ابد بر تارک تاریخ جهان همچو
دری ناب می درخشد.

"انا
لله و انا الیه راجعون و علی الاسلام السلام اذا بلیت الامه براع مثل یزید"

فرمودند:باید
فاتحه اسلام را خواند مادامی که والی و حاکمی مثل یزید بر حکومت اسلامی باشد و من
با او به هیچ من الوجوه بیعت نمی کنم ولو در این راه خون من و اهل بیتم هدر باشد.

2-امام با این جمله بزرکترین درس آزادگی و آزادی و حریت
دادند و پیام جمله نورانی اینست که بیعت با فاسقان و فاجران به منزله ی نابودی
اسلام است و اگر روزی در راس هرم حکومت اسلامی یک فرد شهوت ران و فاجری قرار بگیرد
اینجاست که قیام و جنبش آزادیخواهانه ی برای قلع و قمع حکومت فسق محور شروع میشود
و دقیقا یک قیام شبه حسینی بر پا می شود که نمونه و مثل اعلای آنرا در قیام دینی –مردمی امام خمینی شاهد بودیم که دقیقا
میراث بر قیام حسینی بود و یکی از میوه های این درخت طیبه قیام حسینی همان سر
نگونگی حکومت شاهنشاهی پهلوی بود

3-پیرامون قضیه حادثه کربلا میتوان تحلیل و تدقیق فراوان
نمود و در باب آن تاملاتی بس دقیق نمود و پیام و نکات آموزنده انبوهی ازآن بر گرفت
لیکن بر علماءو فضلای دین فرض و فریضه است که دربطن و متن قیام حسینی غور و خوض
عمیق و عریق تری داشته باشند و هیچ گاه از این عمل پژوهشگرانه و تحقیقگرانه دست بر
ندارند که در راستای اجرای منویات مقام معظم رهبری در باب نهضت نرم افرازی
علم است.